Het echte werk: Pieterburen, Eenrum, Winsum

Gezien het ernstig tegenvallen van de zwaluwhoeve, stonden we daar binnen een uur weer buiten. Allemensen, wat een drukte! En wat een gebrek aan klantvriendelijkheid! Niet voor herhaling vatbaar dus. Maar daardoor waren we wel weer vroeg thuis. En het was natuurlijk schitterend weer. En ik had natuurlijk alle spullen in huis. Tja, 1+1=2, moeders wou ook nog wel, dus in de auto op naar Pieterburen.
Daar aangekomen de rugzak op de rug en vertrekken maar!

Ik ben iets voor het officiële begin gestart, maar uiteraard moest de echte startplek ook even vastgelegd worden:

 Maastricht 464 km, totale lengte Pieterpad 481 km. Maar, elke reis begint met de eerste stap, dus op naar Eenrum. Een beetje nostalgisch voor mij, want Eenrum is mijn geboorteplaats. Hoewel ik daar maar zeer kort gewoond heb en me er dus weinig van kan herinneren, blijft het natuurlijk iets symbolisch.

In Eenrum even een korte pauze gehouden, even wat eten en drinken en de rugzak wat bijstellen. En dan maar weer op pad, op naar Mensingeweer. Onderweg daarnaartoe vond mijn moeder mij, dus zijn er ook foto's van mij terwijl ik aan het wandelen ben!

Van Mesingeweer gaat de tocht door naar Winsum. En dat was zwaar. De route zelf loopt over een doodlopende weg die overgaat in fietspad, maar aan de andere kant van de Mensingeweerster-loopdiep loopt een doorgaande weg. Zomers zal de overlast meevallen gezien de vele boompjes en struikjes, maar nu was het niet echt leuk lopen. Aangekomen bij het Winsumerdiep had ik het dan ook wel een beetje gehad.

Maar vanaf het Winsumerdiep is het nog 1,5 km naar 'De Gouden Karper', het café in Winsum waar de eerste etappe eindigt. Nu opgeven was dus geen optie, dus door naar Winsum!

Het laatste stukje door Winsum maakte het minder mooie stuk ervoor weer helemaal goed: Hele oude smalle weggetjes en wandelpaadjes door het oude Winsum. Vervolgens langs de kerk

en de VVV

om zoals gezegd te eindigen bij de Gouden Karper.

Daar zat mijn moeder aan een lekker kopje koffie op mij te wachten en zo kwam er een eind aan de eerste etappe van het Pieterpad! Een leuke ervaring, paar zware momentjes, maar al met al overheerst grote tevredenheid en zin om verder te gaan. Ik heb een paar dingen ontdekt die even anders moeten (andere sokken, andere volgorde van inpakken van de rugzak), maar al met al zeker een succes. Mama, heel erg bedankt voor je ondersteuning en het rijden! Zonder jou zou ik dit niet kunnen doen. Dus op naar de volgende keer!

Sigrid