dinsdag 12 juni 2012

Hardenberg - Hellendoorn, 3daags avontuur!

Ja, het moest er nu echt maar eens van komen. Drie dagen zelf op pad, want het werd echt te ver weg voor dagetappes. Dus twee overnachtingsadressen geregeld (donderdag nog eventjes, hoezo lekker op tijd :D) en zaterdagochtend bijtijds op pad. Bij deze het verslag van mijn 3daagse avontuur.

Zaterdag 09 juni, Hardenberg - Ommen.
Helaas werkte het weer zaterdag niet erg mee. Het waaide erg hard, het was fris en met enige regelmaat kwamen er flinke stortbuien naar beneden. De voorspelling was dat het in de loop van de middag beter zou worden, maar dat bleek halverwege de avond pas te zijn.....
Ter illustratie een filmpje van het weer:


Soms heb je van die dagen dat het lopen vanzelf lijkt te gaan en de kilometers in noodtempo onder je voeten verdwijnen. Andere dagen wil het lopen voor geen meter en schiet het ook geen meter op. Zaterdag was een van de dagen dat het niet wou. Ondanks de thermokleding ben ik al bijna een half uur op weg voor ik een beetje op temperatuur ben. Ik merk dat ik in mezelf gekeerd ben, en dit weer nodigt niet echt uit om genietend om je heen te gaan kijken. De neiging om mijn hoofd te buigen tegen de wind en regen en maar domweg naar het pad en mijn voeten te gaan kijken, is groot. Ik moet mezelf continu bij de les houden. Ik hang ook te veel voorover in mijn rugzak, maar dat ontdek ik pas als het te laat is: drie kilometer voor het einde speelt mijn knie weer op. Langzamerhand kom ik er wel achter dat hij beter meewerkt als ik netjes loop, dat wil zeggen rechtop en benen ook naar achteren strekken, ipv al je gewicht naar voren gooien en gaan duwen.
Ik ben snel aan pauze toe, maar de bankjes zijn weer eens zeldzaam. De bankjes die er staan, staan vol op de wind. Goed pauze houden zit er dus niet in.

De route is mooi en afwisselend, er komt van alles voorbij. En, zoals steeds sinds ik in Overijssel ben aangekomen, zeer goed aangegeven! Je kan de route lopen zonder kaart. Desondanks valt de etappe me lang, mede door mijn knie. Met moeite leg ik de laatste kilometers af en wat ben ik blij als ik dit bord zie:


In Ommen word ik gastvrij ontvangen bij de familie Mudde. Er is een leuke eetkamer, fijne slaapkamer met goede bedden en een ruime douche aanwezig. Ik maak meteen maar gebruik van de douche, om de stijve spieren weer wat warm te krijgen. Daarna Ommen in, boodschappen doen, patatje eten. Verder nog wat liggen lezen op bed en 's avonds nog even naar de supermarkt om een klein notitieboekje te halen. Die was ik vergeten en ik wou wel graag aantekeningen maken voor dit blog!
Morgen maar weer verder kijken of ik Hellendoorn ga halen met mijn knie of dat ik voortijdig moet stoppen!

Zondag 10 juni, Ommen - Hellendoorn
Bij het opstaan blijkt mijn knie weer wat hersteld. Vandaag dus toch door naar Hellendoorn! Maar eerst even ontbijten, wat al klaar staat in de eetkamer. Het ontbijt is goed verzorgd en als bonus schijnt vandaag het zonnetje! Na het ontbijt inpakken, nog even een praatje met mw. Mudde en dan de rugzak weer op de rug en weer op pad.

Soms heb je van die dagen dat het lopen vanzelf lijkt te gaan en de kilometers in noodtempo onder je voeten verdwijnen. Andere dagen wil het lopen voor geen meter en schiet het ook geen meter op. Maar er is nog een soort dag, de dag dat het heerlijk loopt maar niet opschiet. Vandaag is het zo'n soort dag en hoewel ik een etappe van 21 kilometer voor de boeg heb, kan ik me er niet druk over maken. Ik was om 9 uur op weg, ik heb de hele dag de tijd om in Hellendoorn te komen. Daarnaast is er zoveel te zien en te genieten op de route!

Na 1 1/2 uur heb ik door een romantisch gedeelte van Ommen gelopen en ben een afwisselend bos in gedoken. Ook de eerste berg, de Besthmener berg, is beklommen. De Besthmener berg van een afstand, met uitkijktoren erop:

En vanaf de Besthmener berg:

Even een tweetje de lucht in gestuurd en weer verder op pad. De eerste 5 kilometer zitten er dan eindelijk bijna op.....

De natuur laat zich echt van alle kanten zien op deze etappe. Na heide en bos kom je ineens bij het riviertje Beneden Regge. De oever loopt steil naar beneden, wat mooie plaatjes opleverd (al valt dat dan weer tegen als je die plaatjes met je telefoon probeert vast te leggen....):

Trap af, beneden langs het water verder. Klein stukje verharde weg, dan langs de jeneverbesstruiken. Echt een schitterend stukje, waarbij het weer nog steeds heerlijk meewerkt. En dan ineens sta je aan de voet van de Archemerberg. In een klim ga je meteen door naar het hoogste punt, maar halverwege natuurlijk wel even stoppen voor foto's en een filmpje:


En dan maar weer door naar de top:


Na de top slingerd het pad zich rustig naar beneden, grootendeels dalend, af en toe weer een stukje stijgend. Lekker afwisselend om te lopen en lang zo zwaar niet als in één keer door naar beneden.

Maar na de Archemerberg komt nog een derde berg, de Lemelerberg. Daarop bevind zich een uitspanning, waar ik even heerlijk pauze hou. Wat te drinken, wat te eten, boekje en zonnetje erbij, ja, zo is het goed te doen!

Inmiddels is het 1 uur en ben ik nog maar op de helft van de etappe, of eigenlijk nog niet eens. Hoog tijd om weer verder te gaan dus. Na Lemele zelf word de route eventjes wat minder, wat vervelend is omdat de vermoeidheid toeslaat. Daarnaast begint mijn linkervoet toch behoorlijk zeer te doen, op een andere manier dan normaal. Gelukkig ligt er 5 km voor het einde nog een camping met een terras, waar ik al struikelend neerplof. Meer dan een uur heb ik nodig voor ik de moed verzameld heb voor het laatste stuk. Wat was ik daar blij met alle motiverende reacties op Twitter! Stoppen was geen optie, Hellendoorn zou koste wat het kost behaald worden! En jawel, na nog een dik uur lag daar Hellendoorn:
Het was dat ik te moe was voor een feestje, anders had ik het zeker gevierd. Nu ben ik maar gewoon verder gestrompeld naar mijn overnachtingsadres, 't Koehuus. Een heerlijk vakantiehuisje helemaal voor mij alleen, ver achterin een tuin. Wat een heerlijk plekje!! Snel schoenen uit, drinken inschenken en buiten in het zonnetje neerploffen.

's Avonds nog even shoarma gehaald bij de plaatstelijke zaak, maar mijn linkervoet gaf toch wel heel duidelijk aan dat 20 km in het vlakke land toch wel wat anders is dan 20 km in de heuvels. Fysiek zat ik er behoorlijk door heen. Het was werkelijk waar een schitterende etappe, en dan te bedenken dat er morgen een etappe komt die door iemand is beschreven als "de mooiste etappe tot nu toe" (zij loopt van Zuid naar Noord). Ik weet op dit moment alleen niet of ik er naar uit moet kijken of het moet vrezen, deze avond voel ik me alsof ik nooit weer een stap zal verzetten. Gelukkig hoeft dat ook nauwelijks, alles heb ik in het huisje bij de hand.

Maandag 11 juni, Hellendoorn
Maandagochtend, zeer vroeg. Het weer werkt mee, maar mijn lijf niet. De koek is duidelijk op. Mijn linkervoet is behoorlijk dik en zelfs in huis is het rondstrompelen in plaats van lopen. Ik heb een mooie etappe voor de boeg, maar ik wil er graag van kunnen genieten. Bij het halen van het ontbijt in de lokale supermarkt, blijkt zelfs dat eigenlijk te ver. Al met al zit er niks anders op dan de laatste etappe van dit avontuur af te blazen.....

Rond half elf is mijn moeder ter plaatse om me op te halen en stap ik met een gemengd gevoel in de auto op weg naar huis. Hellendoorn heb ik dan maar mooi behaald, maar toch was dit weekend niet zoals ik gehoopt had. Aan de andere kant waren er ook veel dingen die me wel heel erg meevielen. Een keer thuis ben ik leeg en moeten alle emoties even een plekje krijgen. Hoewel ik teleurgesteld ben, realiseer ik me ook dat ik het zo slecht nog niet doe. Ik wandel sinds maart en heb daarbij geen hulp. Het meeste moet ik zelf uitvinden en dat doe ik dan allemaal toch maar even. Al met al denk ik toch dat ik blij mag zijn met wat ik tot nu toe bereikt heb, want als je op de kaart kijkt naar de afstand Pieterburen - Hellendoorn, dan is dat toch wel een eind!!

's Avonds nog snel even tentamen Kwantitatieve Data-analyse van de OU doen. Ik heb er een goed gevoel over, maar krijg helaas niet meteen uitslag. Binnen 48 uur zou de antwoordsleutel op internet komen, dus de pagina van de OU word vandaag erg, érg vaak vernieuwd!

En nu verder.
Want ondanks mijn voet moet en zal de Sint Pietersberg behaald worden. Komende twee en een halve week ben ik niet in de mogelijkheid om te wandelen. Om daarna meteen weer een meerdaags avontuur met flinke km's per dag aan te gaan, lijkt mij niet zo handig. Begin juli word er in norg een avond4daagse gehouden. Mooie omgeving, met een wandelafstand van 5 of 10 kilometer. Dat eerst maar eens doen en als dat goed gaat een volgend avontuur plannen. Want hoe ik het ook wend of keer, hoe vaak ik tijdens het wandelen denk dat ik er mee stop en me afvraag waarom ik er ooit aan begonnen ben, het blijft te leuk om niet te doen. Dus binnenkort hier gewoon weer een volgend verslag!

Groetjes, Sigrid




vrijdag 8 juni 2012

Coevorden - Hardenberg

Een beetje laat met het schrijven van mijn blog, maar afgelopen zondag heb ik weer een etappe gewandeld. Coevorden was bereikt, tijd om door te lopen naar Hardenberg!

Coevorden zelf heeft best wat moois te bieden, helaas ligt weinig daarvan aan het Pieterpad. Waar je wel langs komt, is de Poort van Drenthe:
Een soort namaak hunebed. Wel grappig, maar toch niet echt interressant.
Een eindje verder loop je weer in de weilanden. Langs het pad staat dan ineens een overkapping met daaronder iets wat op koelkast lijkt???? Midden in the middle of nowhere? Jawel, het is wel degelijk een koelkast!

Het is een pauzeplaats, gecreeerd door boerin Yvonne en boer Harrie. In het verleden heeft er een rode stift bij de koelkast gehangen, zodat mensen berichtjes achter konden laten:
Helaas hing de stift er niet meer (en was er ook geen ruimte meer vrij), dus van mij geen berichtje. Maar een mooi plekje om even wat te drinken en te eten. Het weer was er niet naar en ik was bovendien nog meer net begonnen, dus ik ben doorgelopen. Desondanks, Harrie en Yvonne, bedankt voor dit initiatief!

De route is niet echt geweldig, wederom lange rechte stukken en stukken die qua natuur gewoon minder mooi zijn. Maar dan is daar de aankomst in Gramsbergen. Helaas geen plaatsnaambord, maar wel weer een routewijzer voor het Pieterpad:
Toch leuk om te zien hoe je elke keer vordert!

Gramsbergen zelf is ontzettend leuk. Een ouderwets aandoend dorpje met nog redelijk authentieke gebouwen. Een plezier om doorheen te wandelen. In het dorp even een kommetje soep gegeten en pauze gehouden en toen was het op naar Hardenberg. Maar voor je in Hardenberg bent, eerst nog even door Ame en daar heb ik wél een plaatsnaam bord van!
Vanaf Ame een stuk onverhard en via een klein landweggetje, maar helaas met de grote weg ernaast. Het weer werkte ook niet echt mee, maar het wandelen ging gelukkig wel lekker.
En dan komt Hardenberg in zicht. Vlak voor Hardenberg mag je nog beneden langs de dijk, een leuk stukje, maar helaas met Schotse Hooglanders. Helaas, omdat het gebied zich niet echt leent voor koeien en wandelaars samen. Want hoe kom je hier nu langs???

Moeders aan de ene kant van het pad, kalf aan de andere kant..... En dan een flink stel horens op moeders! Toch wel even met zweet in de handen gestaan, maar terug was ook zo'n eind. Uiteindelijk er toch maar tussendoor geglipt, maar ik vond het wel even spannend.
En dan is daar het bord Hardenberg, eerst van onderaan de dijk:
En daarna vanaf de dijk:

Een lekker stukje wandelen, niet het allermooiste stuk, maar ook niet al te vervelend. Maar nu, nu ben ik toch echt te ver weg. Vanaf Hardenberg terug was dik 5 kwartier..... Morgen dus wederom op pad, maar dan voor mijn eerste 3-daagse avontuur! Ik word morgen afgeleverd in Hardenberg, wandel naar Ommen, heb daar een overnachting gereserveerd, wandel zondag door naar Hellendoorn, overnacht daar wederom en dan maandag op tijd vertrekken voor de laatste 16 km naar Holten. Daar word ik weer opgepikt, zodat ik 's avonds tentamen in Leeuwarden kan doen. Ik ben benieuwd hoe dit me gaat bevallen!

Groetjes, Sigrid




zondag 3 juni 2012

Coevorden behaald!!!

En het wandelavontuur ging weer verder: Afgelopen woensdag weer een etappe gedaan, Sleen-Coevorden.
Hij stond in de planning voor donderdag, maar ze voorspelden zulk slecht weer en woensdag was het nog zo lekker, dat ik er toch voor gekozen heb woensdagmiddag alsnog te gaan. Goede keuze, want op 3 spettertjes na was het droog en verder ook best lekker.
Deze etappe staat niet al te best bekend, maar eerlijk gezegd vond ik het heel erg meevallen. Nou scheelt het misschien dat ik het met minder mooi weer, op een doordeweekse dag gelopen heb. Ik kan me voorstellen dat het met bijvoorbeeld een mooi pinksterweekend vergeven is van de motorrijders. Maar als ik zou moeten kiezen tussen het eerste stuk (Pieterburen-Groningen) of dit, geef mij dan dit maar. Er zaten best hele leuke stukken tussen, al waren er inderdaad ook soms lange stukken rechte weg.

Lekker gelopen, halverwege door mijn fantastische moeder voorzien van een warme maaltijd, lekker in de auto opgegeten. Want warm van het lopen was het buiten toch wel te koud om stil te gaan zitten.

Vlak voor Coevorden nog even een kleine verrassing: langs de snelweg loopt een pad. Alleen, het bevind zich op een stuk waar dus niet gemaaid word. Het gras groeit dus letterlijk tot je heupen en voor het pad moet je even zoeken:

Andere kant (waar ik dus net gelopen heb):

Dan een lang stuk langs het kanaal, maar dan is daar eindelijk toch Coevorden:

En helaas viel Coevorden zelf mij een beetje tegen. Bij mijn weten is Coevorden een stad met nog veel authentieke, oude gebouwen. Of het is er inmiddels niet meer, of de route loopt er gewoon niet langs, of ik krijg het straks bij het verlaten van Coevorden nog te zien, maar in deze etappe is er weinig moois van Coevorden te zien. Het park waar je doorloopt is wel leuk, maar na alle bossen die je al gehad hebt is het toch maar een matig aftreksel van de natuur. Nog wel langs de oude watertoren gekomen:

En na een dikke 20 kilometer was daar dan het station, waar mijn moeder als in de auto zat te wachten.

Alles bij elkaar heb ik inmiddels 131 kilometer te voet afgelegd. Het klinkt onvoorstelbaar en zo voelt het ook helemaal niet, maar dat is toch echt wat het boekje zegt.
Op naar de volgende etappe, Coevorden-Hardenberg! En mam, ontzettend bedankt!!!!

Groetjes, Sigrid