Dus wederom op naar Zuidlaren. Via Dennenoord, wat nog steeds gebruikt word voor geestelijk gezondheidszorg maar niet meer als gesticht, naar Schipborg. Van Schipborg ging de route verder via het stroomdal van de Drentse Aa.
Dat leverde mooie plaatjes op:
Deze mooie paadjes slingerden zich door een schitterend landschap, om uit te komen op Gasterse Duinen. Aan het einde van de Gasterse duinen ligt Gasteren zelf, een plaats die via mijn route niet aangegeven stond met een bebouwde kom bord. Helaas van Gasteren dus geen foto.
In Gasteren een lekkere pannenkoek gegeten en besloten toch verstandig te zijn en te stoppen. Al bij Schipborg was mijn knie weer vervelend gaan doen en vanaf daar ben ik met een gestrekt rechterbeen verder gelopen. Op die manier deed mijn knie geen pijn, maar het is natuurlijk een zware belasting voor je andere been en de rest van je lijf.
Toch is het grappig om te merken dat je soms tegen een punt oploopt waarin je denkt dat je niet verder kan, dat je het helemaal gehad hebt, dat je niet verder wilt. Maar omdat je verder moet, ga je verder. En dan blijkt dat je er rustig doorheen kan lopen, want dat het een paar km verder wel weer heel anders kan voelen.
Het gebeurt me elke keer weer, na een kilometer of 3 zit ik er helemaal doorheen. Het loopt niet lekker en het wil niet. Pas als ik door dat punt heen ben, begin ik lekker te lopen en kan ik ook weer gaan geieten. Iets om te blijven onthouden voor volgende keren!
Hopelijk zaterdag weer, het zou leuk zijn om Rolde toch te bereiken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten