Zaterdag 09 juni, Hardenberg - Ommen.
Helaas werkte het weer zaterdag niet erg mee. Het waaide erg hard, het was fris en met enige regelmaat kwamen er flinke stortbuien naar beneden. De voorspelling was dat het in de loop van de middag beter zou worden, maar dat bleek halverwege de avond pas te zijn.....Ter illustratie een filmpje van het weer:
Soms heb je van die dagen dat het lopen vanzelf lijkt te gaan en de kilometers in noodtempo onder je voeten verdwijnen. Andere dagen wil het lopen voor geen meter en schiet het ook geen meter op. Zaterdag was een van de dagen dat het niet wou. Ondanks de thermokleding ben ik al bijna een half uur op weg voor ik een beetje op temperatuur ben. Ik merk dat ik in mezelf gekeerd ben, en dit weer nodigt niet echt uit om genietend om je heen te gaan kijken. De neiging om mijn hoofd te buigen tegen de wind en regen en maar domweg naar het pad en mijn voeten te gaan kijken, is groot. Ik moet mezelf continu bij de les houden. Ik hang ook te veel voorover in mijn rugzak, maar dat ontdek ik pas als het te laat is: drie kilometer voor het einde speelt mijn knie weer op. Langzamerhand kom ik er wel achter dat hij beter meewerkt als ik netjes loop, dat wil zeggen rechtop en benen ook naar achteren strekken, ipv al je gewicht naar voren gooien en gaan duwen.
Ik ben snel aan pauze toe, maar de bankjes zijn weer eens zeldzaam. De bankjes die er staan, staan vol op de wind. Goed pauze houden zit er dus niet in.
De route is mooi en afwisselend, er komt van alles voorbij. En, zoals steeds sinds ik in Overijssel ben aangekomen, zeer goed aangegeven! Je kan de route lopen zonder kaart. Desondanks valt de etappe me lang, mede door mijn knie. Met moeite leg ik de laatste kilometers af en wat ben ik blij als ik dit bord zie:
In Ommen word ik gastvrij ontvangen bij de familie Mudde. Er is een leuke eetkamer, fijne slaapkamer met goede bedden en een ruime douche aanwezig. Ik maak meteen maar gebruik van de douche, om de stijve spieren weer wat warm te krijgen. Daarna Ommen in, boodschappen doen, patatje eten. Verder nog wat liggen lezen op bed en 's avonds nog even naar de supermarkt om een klein notitieboekje te halen. Die was ik vergeten en ik wou wel graag aantekeningen maken voor dit blog!
Morgen maar weer verder kijken of ik Hellendoorn ga halen met mijn knie of dat ik voortijdig moet stoppen!
Zondag 10 juni, Ommen - Hellendoorn
Bij het opstaan blijkt mijn knie weer wat hersteld. Vandaag dus toch door naar Hellendoorn! Maar eerst even ontbijten, wat al klaar staat in de eetkamer. Het ontbijt is goed verzorgd en als bonus schijnt vandaag het zonnetje! Na het ontbijt inpakken, nog even een praatje met mw. Mudde en dan de rugzak weer op de rug en weer op pad.
Soms heb je van die dagen dat het lopen vanzelf lijkt te gaan en de kilometers in noodtempo onder je voeten verdwijnen. Andere dagen wil het lopen voor geen meter en schiet het ook geen meter op. Maar er is nog een soort dag, de dag dat het heerlijk loopt maar niet opschiet. Vandaag is het zo'n soort dag en hoewel ik een etappe van 21 kilometer voor de boeg heb, kan ik me er niet druk over maken. Ik was om 9 uur op weg, ik heb de hele dag de tijd om in Hellendoorn te komen. Daarnaast is er zoveel te zien en te genieten op de route!
Na 1 1/2 uur heb ik door een romantisch gedeelte van Ommen gelopen en ben een afwisselend bos in gedoken. Ook de eerste berg, de Besthmener berg, is beklommen. De Besthmener berg van een afstand, met uitkijktoren erop:
En vanaf de Besthmener berg:
Even een tweetje de lucht in gestuurd en weer verder op pad. De eerste 5 kilometer zitten er dan eindelijk bijna op.....
De natuur laat zich echt van alle kanten zien op deze etappe. Na heide en bos kom je ineens bij het riviertje Beneden Regge. De oever loopt steil naar beneden, wat mooie plaatjes opleverd (al valt dat dan weer tegen als je die plaatjes met je telefoon probeert vast te leggen....):
Trap af, beneden langs het water verder. Klein stukje verharde weg, dan langs de jeneverbesstruiken. Echt een schitterend stukje, waarbij het weer nog steeds heerlijk meewerkt. En dan ineens sta je aan de voet van de Archemerberg. In een klim ga je meteen door naar het hoogste punt, maar halverwege natuurlijk wel even stoppen voor foto's en een filmpje:
En dan maar weer door naar de top:
Na de top slingerd het pad zich rustig naar beneden, grootendeels dalend, af en toe weer een stukje stijgend. Lekker afwisselend om te lopen en lang zo zwaar niet als in één keer door naar beneden.
Maar na de Archemerberg komt nog een derde berg, de Lemelerberg. Daarop bevind zich een uitspanning, waar ik even heerlijk pauze hou. Wat te drinken, wat te eten, boekje en zonnetje erbij, ja, zo is het goed te doen!
Inmiddels is het 1 uur en ben ik nog maar op de helft van de etappe, of eigenlijk nog niet eens. Hoog tijd om weer verder te gaan dus. Na Lemele zelf word de route eventjes wat minder, wat vervelend is omdat de vermoeidheid toeslaat. Daarnaast begint mijn linkervoet toch behoorlijk zeer te doen, op een andere manier dan normaal. Gelukkig ligt er 5 km voor het einde nog een camping met een terras, waar ik al struikelend neerplof. Meer dan een uur heb ik nodig voor ik de moed verzameld heb voor het laatste stuk. Wat was ik daar blij met alle motiverende reacties op Twitter! Stoppen was geen optie, Hellendoorn zou koste wat het kost behaald worden! En jawel, na nog een dik uur lag daar Hellendoorn:
's Avonds nog even shoarma gehaald bij de plaatstelijke zaak, maar mijn linkervoet gaf toch wel heel duidelijk aan dat 20 km in het vlakke land toch wel wat anders is dan 20 km in de heuvels. Fysiek zat ik er behoorlijk door heen. Het was werkelijk waar een schitterende etappe, en dan te bedenken dat er morgen een etappe komt die door iemand is beschreven als "de mooiste etappe tot nu toe" (zij loopt van Zuid naar Noord). Ik weet op dit moment alleen niet of ik er naar uit moet kijken of het moet vrezen, deze avond voel ik me alsof ik nooit weer een stap zal verzetten. Gelukkig hoeft dat ook nauwelijks, alles heb ik in het huisje bij de hand.
Maandag 11 juni, Hellendoorn
Maandagochtend, zeer vroeg. Het weer werkt mee, maar mijn lijf niet. De koek is duidelijk op. Mijn linkervoet is behoorlijk dik en zelfs in huis is het rondstrompelen in plaats van lopen. Ik heb een mooie etappe voor de boeg, maar ik wil er graag van kunnen genieten. Bij het halen van het ontbijt in de lokale supermarkt, blijkt zelfs dat eigenlijk te ver. Al met al zit er niks anders op dan de laatste etappe van dit avontuur af te blazen.....
Rond half elf is mijn moeder ter plaatse om me op te halen en stap ik met een gemengd gevoel in de auto op weg naar huis. Hellendoorn heb ik dan maar mooi behaald, maar toch was dit weekend niet zoals ik gehoopt had. Aan de andere kant waren er ook veel dingen die me wel heel erg meevielen. Een keer thuis ben ik leeg en moeten alle emoties even een plekje krijgen. Hoewel ik teleurgesteld ben, realiseer ik me ook dat ik het zo slecht nog niet doe. Ik wandel sinds maart en heb daarbij geen hulp. Het meeste moet ik zelf uitvinden en dat doe ik dan allemaal toch maar even. Al met al denk ik toch dat ik blij mag zijn met wat ik tot nu toe bereikt heb, want als je op de kaart kijkt naar de afstand Pieterburen - Hellendoorn, dan is dat toch wel een eind!!
's Avonds nog snel even tentamen Kwantitatieve Data-analyse van de OU doen. Ik heb er een goed gevoel over, maar krijg helaas niet meteen uitslag. Binnen 48 uur zou de antwoordsleutel op internet komen, dus de pagina van de OU word vandaag erg, érg vaak vernieuwd!
En nu verder.
Want ondanks mijn voet moet en zal de Sint Pietersberg behaald worden. Komende twee en een halve week ben ik niet in de mogelijkheid om te wandelen. Om daarna meteen weer een meerdaags avontuur met flinke km's per dag aan te gaan, lijkt mij niet zo handig. Begin juli word er in norg een avond4daagse gehouden. Mooie omgeving, met een wandelafstand van 5 of 10 kilometer. Dat eerst maar eens doen en als dat goed gaat een volgend avontuur plannen. Want hoe ik het ook wend of keer, hoe vaak ik tijdens het wandelen denk dat ik er mee stop en me afvraag waarom ik er ooit aan begonnen ben, het blijft te leuk om niet te doen. Dus binnenkort hier gewoon weer een volgend verslag!
Groetjes, Sigrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten