zondag 20 mei 2012

Van Gasteren op weg naar Schoonloo

Gisteren een dag waarvoor goed weer werd voorspeld, dus fietsendrager en mama's fiets achterop de auto en op weg naar Gasteren. Daar moeders achtergelaten zodat ze zelf een plekje kon zoeken om lekker te gaan fietsen, zelf mijn rugzak op mijn rug gehezen en maar weer op pad.

Langs de achterkant van het dorp, leuk over een zandpad in plaats van over de hoofdweg, op naar het Balloƫrveld, een heide veld wat met dank aan gebruik door defensie nooit bebost is geweest. Het ligt er dus nog haast zo bij als tijdens de middeleeuwen!
Dit stuk hoorde eigenlijk bij de etappe van donderdag, maar omdat ik bang was dat de hei erg zwaar zou worden met mijn slechte knie besloot ik toen te stoppen. Nu dan toch maar het veld over.

Zoals verwacht was het inderdaad zwaar met maar 1 goed been, maar zeer zeker wel de moeite waard. Halverwege de heide kwam de toren van Rolde al in zicht (even goed zoeken, telefoonfoto dus niet de beste kwaliteit):

Weer verder over de heide, waarbij een eindje verderop wederom de toren van Rolde tevoorschijn piept:


En dan zit je zomaar weer op de verharde weg. Hoewel ik normaal liever onverhard loop, was ik nu toch wel dusdanig moe van dat mulle zand dat ik zowaar blij was met een stukje asfalt. En ook hier, wederom, de toren van Rolde:


En nog een paar honderd meter is daar dan Rolde zelf


Vanaf daar volg je een pad dat oorspronkelijk een spoor is geweest. Een zalig pad om te wandelen, lekker beschut en het zonnetje was ook nog zo vriendelijk om er even bij te komen. Dat leverde mooie plaatjes op.
Wat mij echter verbaasde, was dat dit pad om sommige stukken echt smal is. 1 wandelaar past, maar dat is het dan wel qua breedte. Maar dan kom je bij een bruggetje en dan staat daar een bord naast, waarvan je je serieus afvraagt hoe zwaar de mensen dan tegenwoordig geworden zijn dat ze zo'n bord moeten plaatsen:

Vanaf dat punt ongeveer bleek dat ik voortaan toch even wat vooruit in mijn boekje moet kijken. Ik had bij Rolde nog getwijfeld of ik nog langs de supermarkt moest voor meer water, aangezien ik al meer dan 1 fles leeg had (ik heb twee 1/2 literflessen drinken mee). Maar ik dacht dat ik wel langs een uitspanning, camping of boerderij zou komen en besloot dus niet om te lopen via het dorp. Kleine misrekening: Vanaf bovenstaand punt heb ik wel boerderijen gezien, maar heel in de verte. En verder zit er tot aan Schoonloo dus blijkbaar niks meer.... Halverwegewas mijn drinken dus op......

Toch verder, even stukje grote weg, onder de snelweg door en weer de natuur is. En wat een schitterende natuur! Wat is deze route mooi aangelegd. Je volgt eerst een stuk bosrand langs een veld met koeien en ineens sla je halverwege af het veld in. Wel even drie keer een overstapje over de omheining nemen om in het veld te kunnen komen, maar dan ben je ook wel ergens. En ineens, halvewege dat veld, is daar de toren van Rolde weer!


Halverwege het veld stroomt ineens een klein riviertje. Om in het verre verleden deze te kunnen oversteken, was daar een voorde. Voor wandelaars hebben ze inmiddels een touw gespannen om te helpen de voorde over te kunnen steken:
Met mijn stomme knie leek het oversteken over gladde stenen mij niet echt een goed idee, maar gelukkig hebben ze inmiddels ook een bruggetje ernaast gebouwd:
Dus bruggetje over en verder maar weer. Slingerende, onverharde paadjes, veel beter dan dit word het niet denk ik. Echt geweldig. Maar de vermoeidheid begon toe te slaan, geholpen door het gebrek aan drinken. Pauze gehouden, moeders gebeld, maar geen ontvangst en geen drinken dus maar weer verder.

Na dit schitterende pad duik je ineens boswachterij Gieten in. Een aangelegd stuk bos, verdeelt in rechte vakken. Dat betekend lange, rechte paden lopen. Bij de kruising met de Steenhopenweg, waaraan het bezoekerscentrum van Staatbosbeheer en het Boomkronenpad ligt, besloten er mee te stoppen. Dus nogmaals proberen mama te bereiken. Helaas, wat al eerder het geval was, geen ontvangst. Iets wat je niet meer verwacht in ons dichtbevolkte landje, maar wat dus blijkbaar nog steeds kan. Na wat moeilijk gedoe is het dan toch gelukt om opgehaald te worden.

De etappe was al met al wel wat te lang, maar dat had ook met mijn drinken te maken. Ik heb onderweg nog wel pauze gehouden, maar doordat ik dorst had ook snel weer verder gegaan. Ik heb dus domweg niet genoeg rust gehad onderweg.
Helaas Schoonloo dus op een paar kilometer na niet gehaald, dus dat staat nog voor de volgende keer in de planning. Voor nu eerst een rustige week, volgende week dinsdag een MRI van mijn knie. Hopelijk word duidelijk wat er aan de hand is en kan het opgelost worden. Daarnaa kijken hoe nu verder. Ik ben inmiddels dusdanig ver van huis dat ik moet kijken of ik nog wel losse dagen ga wandelen of dat het voordeliger is er twee/drie dagen met overnachting van te maken.

Maar in elk geval, op dit moment al 81 kilometer van het Pieterpad op mijn naam staan. En als ik naar de kaart kijk, kijk waar ik ben en waar Pieterburen ligt, dan kan ik haast niet geloven dat ik dat gelopen heb! En wat is het geweldig, ondanks mijn been! Ik kan niet wachten tot ik weer verder kan!



2 opmerkingen:

  1. en je moeder heeft 56 km gefietst ook genoten

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het een top-prestatie! Doe het je niet na. Leuk om via dit blog, met foto's, mee te mogen genieten van je belevenissen.

    BeantwoordenVerwijderen